დღეის მდგომარეობით, ანდრეას მოპოვებული აქვს 37 მსოფლიო ჩემპიონატის მედალი და ის 27-ჯერ გამხდარა მსოფლიო ჩემპიონი ველორბოლაში, პარა ბიატლონში და პარა ბარის სათხილამურო სპორტში.

"ის თავგანწირვა და ძალისხმევა (პარალიმპიური ოქროს მედლის მოპოვება) მართლაც გასაოცარია და ჩვენ ძალიან ვამაყობთ იმით, რომ ანდრეას გუნდის პატარა ნაწილი ვართ." – Toyota TMG ინჟინერი

"ვფიქრობ, ცხოვრება, როცა მხედველობა დაკარგული გაქვს, ცხოვრება უსინათლოდ, ცხოვრება სიბნელეში, არის ის, რაც შეუძლებლად მეჩვენებოდა იმ რამდენიმე კვირის განმავლობაში, როცა ტრავმა მივიღე... პარაოლიმპიურ სპორტში კი აღმოვაჩინე ის, რომ მართალია ვერ ვხედავ, მაგრამ მაინც არსებობს უამრავი რამ, რისი გაკეთებაც ჯერ კიდევ შემიძლია".

დღეს ბრედს ახალი ამბიცია აქვს: აითვისოს სპორტის სხვა სახეობაც და ტოკიოს 2020 წლის ტოკიოს პარატრიათლონში მიიღოს მონაწილეობა.

"როცა პირველად დავიწყე შეჯიბრებზე გამოსვლა, ნამდვილად მეგონა, რომ ამ პოდიუმის თავში აღმოჩენა შეუძლებელი იყო. მაგრამ წლების განმავლობაში ვარჯიშისა და დიდი ძალისხმევის წყალობით და ასევე ჩემს უკან მდგომი შესანიშნავი გუნდის დახმარებით, მე შევძელი პარალიმპიურ თამაშებზე ათი მედალი მომეპოვებინა."

ლორენმა გააგრძელა იმ გამოწვევებთან შეხვედრა, რაც შეუძლებლად ჩანდა - ერთი დაშვება ერთ ჯერზე. კანადური პარალიმპიური სათხილამურო გუნდის შემადგენლობაში ლორენი გახდა მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე ბევრი ჯილდოს მქონე პარა სამთო-სათხილამურო სპორტის მოთხილამურე. მან კანადის გუნდის შემადგენლობაში, 2002 წლის სოლტ ლეიკ სიტის ზამთრის პარალიმპიურ თამაშებზე, მოიპოვა ათი მედალი - რვა ოქროს, ერთი ვერცხლის და ერთიც ბრინჯაოს მედალი.

2010 წელს, როცა ლორენმა სათხილამურო სპორტიდან წასვლის შესახებ გამოაცხადა, აღნიშნა, რომ უნდოდა ის დაემახსოვრებინათ ისეთ სპორტსმენად, რომელმაც მიიღო და დაძლია გამოწვევები, რათა წარმატებისთვის მიეღწია.

როცა ჰენის მარცხენა ფეხის ამპუტაცია ჩაუტარდა შვიდი წლის შემდეგ, რაც ოსტეომიელიტის დიაგნოზი დაუსვეს, ის დაფიქრდა მთაზე, იმ ტრიუმფალურ მომენტზე და მან გადაწყვიტა შეუპოვრად მიჰყოლოდა თავისი ცხოვრების ოცნებას გამხდარიყო მსოფლიო კლასის ათლეტი.

ჰენმა დაიწყო პარა ძალოსნობაში, ეტლით კალათბურთსა და რაგბიში ასპარეზი - კორეის რესპუბლიკის ეროვნულ დონეზე. თუმცა, ყინული იყო ის ადგილი, სადაც კარგად მოეწყო. რამდენიმე წლის შემდეგ, ჰენი 2012 წლის ვანკუვერის ზამთრის პარაოლიმპიურ თამაშებზე ბრწყინავდა. შემდეგ, ჰენი უკვე ახალ მწვერვალს იპყრობს, როცა 2018 წლის ზამთრის პარაოლიმპიური თამაშებზე სამხრეთ კორეაში, შინ, ყინულზე გამოდის.

მაიკლი ცხრა წლის იყო, როცა ძვლის კიბოს დიაგნოზი დაუსვეს და მუხლს ზემოთ ფეხის ამპუტირება დასჭირდა. რამდენიმე რთული წლის შემდეგ ის გამოკეთდა და სიარული ცალი ფეხით ხელახლა ისწავლა. 11 წლის მაიკლი მზად იყო სპორტის საშუალებით თავისი ფიზიკური შესაძლებლობების ზღვარი ხელახლა შეესწავლა.

ცხოვრების მიძღვნის და შეუპოვარი ვარჯიშის წყალობით, მაიკლი ზამთრის პარაოლიმპიურ თამაშებზე ყველაზე წარმატებულ პარაოლიმპიურ ათლეტად იქცა. მაიკლი ასევე გამოდის პარა ათლეტიკაში, სამთო ველორბოლაში და პარა ტრიათლონში. "მე არ მჩვევია ვთვლიდე, რომ რაღაც შეუძლებელია. ცხოვრებას ვუყურებ როგორც ჩემი შესაძლებლობების ზღვრის შემოწმებას და ვნახულობ თუ რა არის შესაძლებელი".

მაიკლის ისტორიით შთაგონებულმა Toyota Australia-მ 2002 წელს დაიწყო პარალიმპიელთან თანამშრომლობა და სხვადასხვა ნიჭის მქონე ათლეტი 2007 წელს გახდა ტოიოტას ბრენდის ოფიციალური წარმომადგენელი. ტოიოტა მოხარულია იდგეს მაიკლის გვერდით, იქ, სადაც მისი შემდეგი სპორტული ოცნებები წაიყვანს.

საბოლოოდ, ევროპაში ეპიკური ოდისეის შემდეგ, რამის ოლიმპიური ოცნებები უკვე ხელშესახებ მანძილზე იყო. 2016 წელს, სირიელი მოცურავე და ათი სხვა მამაცი ათლეტი გახსნის ცერემონიაში, ბრაზილიაში უკვე საერთაშორისო ოლიმპიური კომიტეტის ლტოლვილთა ოლიმპიური გუნდის დროშის ქვეშ მიაბიჯებდნენ. რამიმ თავისი პირველი ოლიმპიური თამაშები საუკეთესო პერსონალური შედეგით დაასრულა - 54.25 წამი 100 მეტრის დისტანციაზე თავისუფალი სტილით ცურვაში.

"ჩემი გზავნილი მსოფლიოს ყველა ლტოლვილს: თუნდაც მძიმე ცხოვრება გქონდეთ, დაივიწყეთ და აიხდინეთ თქვენი ოცნებები".

რამი იხდენს თავის ოცნებებს და ამავე დროს ამით მთელ მსოფლიოში მილიონობით ადამიანს უსახავს იმედს, რომლებსაც დროებით იძულებით გადაადგილება მოუწიათ ომისა და სხვადასხვა შეზღუდვის გამო.

მოგვიანებით, როდესაც ტელევიზორში პეკინის 2008 წლის პარაოლიმპიურ თამაშებს უყურებდა, ტაირონის ოცნებებმა სპორტულ დიდებასთან დაკავშირებით მოულოდნელად გაიღვიძეს; იგი ხედავდა ათლეტებს მსოფლიო არენაზე, რომლებიც იყვნენ ძლიერები, მაღლები და არ განსხვავდებოდნენ მისგან. ეს იყო მომენტი, როცა ტაირონმა გააცნობიერა, რომ მისი ადგილი იყო იქ, პარაოლიმპიურ მოედანზე და რომ მოვიდა დრო გადაედგა ეს ნაბიჯი.

2000 წლის სიდნეის პარალიმპიურ თამაშებამდე ცოტა ხნით ადრე, ლუსიმ დაიწყო ძალოსნობაში დაუღალავი ვარჯიში. იმ წელს, მის პირველ შეჯიბრზე, ნიგერიის გუნდის სახელით, შინ პირველი ვერცხლის მედალი წაიღო. რამდენიმე წლის შემდეგ, იგივე წონით კატეგორიაში, 2004 წლის ათენის პარალიმპიურ თამაშებზე, ლუსიმ პარა ძალოსნობაში მსოფლიო რეკორდი მოხსნა ორჯერ და ოქროს მედალიც მოიპოვა.

შეინი დომინირებდა მიუნხენის 1972 წლის ოლიმპიურ თამაშებზე, მოიპოვა ხუთი მედალი - სამი ოქრო, ერთი ვერცხლი და ერთი ბრინჯაო. იგი იყო რეკორდსმენი ერთდროულად 100, 200, 300, 400, 800 და 1500 მეტრ დისტანციაზე თავისუფალი სტილით ცურვაში, ისევე როგორც 200 მეტრ დისტანციაზე ინდივიდუალ კომპლექსურ ცურვაში.

1972 წლის თამაშებზე დომინირების შემდეგ, შეინი ყურადღების ცენტრში აღმოჩნდა. ახალგაზრდა, ათლეტური ვარსკვლავი დიდებას გაექცა, ცურვის ასპარეზი მიატოვა და მისი ბავშვობის ოკეანის გამოკვლევას დაუბრუნდა. ორი ათწლეულის შემდეგ, შეინი დაუბრუნდა შეჯიბრებს უკვე როგორც ოსტატი და გააგრძელა მსოფლიო რეკორდების მოხსნა.